egozka
1.
(V-oroz-arr-gip, Sal ap. A),
egoxka (S, R ap. A
) .
(Adv.).
"A derribarse, lucha de muchachos"
A.
Kose Marik, barru irakiñak ganez egin eutsanean, oratu eutsan Kanutori gerri gerritik, eta azpiraketan edo beera botaten edo egozka ekiñ eutsen.
A Txirrist 116.
2.
egoska.
(Sust.). "Egoskia a la lucha, o a derribarse al suelo" Ast Apol 97.