entregu
1.
(
B, BN-baig; O-SP, SP, Lar, VocS (s.v. habile), LE UrtVoc, Dv, H)
Ref.:
Satr VocP;
Izeta BHizt
.
(Usado sobre todo como pred.). Hábil, diestro, capaz. "Qui est fait et dressé à quelque travail" O-SP 227. "Asseuré" Ib. 223 (= assuré, probablemente con el significado de 'seguro de sí mismo'). "Proporción, aptitud, gai, entregu izatea" Lar. "Proporcionado, gai, entregu egiña" Ib. (tbn. s.v. hábil). "Lan hortan ez nago entregu" Izeta BHizt.
Orai badirudi euskarak ahalke dela, arrotz dela, eztela iendartean ausart, entregu, bithore eta ez trebe.
Ax 19 (V 10).
Trebe, bithore eta entregu izanen da, aise ibiliko da.
Ib. 490 (V 317).
Ezin au, ezin ura, zenbat atxékia dakárten askok: bitárteo guziól bekátu itekó entrégu.
LE Urt (ms.) 97v.
Gerráko azkár entréguak.
Ib. 31r.
Guzien protxatzeko / Entregu baitira.
Bordel 150.
Eskual-Herrian bada, Jainkoari eskerrak nun nahi bezenbat jende entregu herriko goiti beheitien ibiltzeko.
Herr 10-5-1959 (ap. DRA
).
"Atreverse, entregu izan (AN)"
Aq 692.
2.
(Sust.).
"(S-saug), remise, commission"
Lh.
Cf. entregatu.