eragingarri
1.
(
Urt),
eraginkarri .
(Tras tema nominal nudo).
(Lo) que provoca.
"Odor aggravans capita, [...] buruei leher eta aztant eragingárria
"
Urt I 433.
Bena elas dolü eragingarri da!
Mst I 23, 5.
Pekatu eragingarria edo pekatuko okasinoe urrekua.
fB Ic III 148.
Berba barre-eraginkarri nasairik esan.
Añ
EL2
146.
Onera erruki-eragingarria.
Itz Azald 121.
Ipuin farre-eragingarri bat asmatu dut.
Mde Pr 73.
Bere sermoia ezpaitzan iñolaz ere negar eragingarri.
Etxde JJ 22.
(Precedido de part.).
Oitura ta palagu aaztu eragiñgarrijak.
JJMg Mayatz 100.
2.
+
eragigarri.
(Sust.).
Estímulo; (lo) que provoca.
Ortaz, Agorraren 12garreneko Oroagindua ematean Bizkaiako Guda-Batzordeak izan zun eragingarria deuseztu da.
"Causa"
.
EAEg
18-10-1936, 78.
Oroagindua emateko izan zitun eragigarriak oraindik dirautela.
"Circunstancias que motivaron"
.
Ib. 25-10-1936, 131.
Erailketa au egiteko izan zun eragingarria.
Etxde JJ 168.
Zaarrak barri, arrabixaen eraingarri.
"Producen náuseas (rabia)"
.
Iz
ArOñ
244.
(Lo) que conmueve.
Aien gaiñetik ezkillarena, / biotzen eragingarri.
"Que conmueve los corazones"
.
Or Eus 229.
3.
(Adj.).
Estimulante, provocador.
Engraziren gorputz eragingarria.
Etxde JJ 199.
4.
(Adj.).
Efectivo, activo.
Ez zegoen, ez orduan eta ez frankoz geroago, gogorik, gogo eragingarririk esan nahi nuke, jende samalden artean.
MEIG VI 78.
Harriet da además los siguientes significados: "que l'on peut forcer, obliger", "qui peut être vaincu, surpassé", "que l'on peut faire faire", "qui peut l'emporter sur".