herbaldu
1.
(
AN, B, L, BN, S; SP (erb- sin trad.),
Ht VocGr,
Lar,
Añ,
H,
Dv),
herbaildu (
L),
herbeldu
Ref.:
A (herbaildu, erbaldu);
Izeta BHizt
.
Debilitar(se).
Bethiereko marraskek eta inzirinek herbaldu naute.
Harb 339.
Jende gazteak sobera barurtuz erbalduak errazki bihurtzen dira gauza gozoetara.
SP Phil 317.
Eriotasunarekin flakatzen eta herbaltzen da.
ES 105.
Gorputzez erbaildu ta / kunkurturik bizkarra.
Bordel 101.
Urthek zutenean tristea herbaldu.
Gy 260.
Yuduek herbeltzen dute gizona; bainan hor dire sakramenduak, haren laguntzeko eta hazkartzeko.
Hb Egia 102.
Har-arazi zeien edariño bat, erran ditugun mikrobio erbailduak zauzkana.
JE Med 112.
v. tbn. LE Urt ms. 118r. Dh 57.
(Part. en función de adj.).
Zergatik ezen Jesukristo oraiño erbalduak ginenean, hill izan da gaixtaginentzat denbora exlejituan.
He Rom 5, 6.
Emazte bat, hamabi urthe hartan odol-ixurtze batek herbaldua zedukana.
"
Patiebatur"
.
HeH Mt 9, 20 (He penatua
).
2.
(Aq 586 (AN), VocB, A).
"Paralizar, baldarse"
A (s.v. herbaildu y erbaldu).