erbestetar
erbestear,
erbestar.
Forastero; extranjero.
v. atzerritar.
Karta sorterrikoa logratzen duten erbestetarrak.
EConst 25.
Erbestetar guztiak / urrun uxaturik / itxi eban erria / burua yasorik.
Zav Fab,
RIEV 1908, 93.
Erbestetar oek [Bizkaitar, Arabatar, Erriojartarrak] oituraz dakite, bada, ondo, Probinzia onetako mendi-zerriak obeak dirala.
Izt C 186s.
Eme aserretua baiño aserreago iarten da erbestetar gudaria ikustean.
Ag AL 16.
Jenial kondea izan zan emen erbestetarrak ipiñiriko agintaria.
Ib. 14.
Guk iraindu degu [euskera] erbestarrak baño ere geiago.
Ag Serm 586.
Bekokia ere gorritzen zaigu, ontaz erbestetarrak zer esango luketen gogoeta egiñik.
Ldi IL 106.
Jendalde aundia bialdu zuen Azpeitik, Azkoitik eta inguruetako erriak; [...], Zarautzera erbestearrak sartu-ala, oiuka ta zantzoka zebiltzan danak.
TAg Uzt 226.
Prantzes erbestear / trintxeretan zear.
SMitx Aranz 213.