erragosi
1.
(Lar, H),
erregosi (S, R ap. A
; Añ ( A), H) .
(Vb.).
"Freir"
Lar, Añ.
Ikusi bearra bere adiskiderik laztanen [...] edo emazterik onena bere begien aurrean eregosten, laurgiten, tenaza edo kurrika goriaz puskatzen.
Cb Eg I 230 (tal vez errata por erregosten; Harriet, que cita este ej., interpreta "faire cuire [...], faire brûler", tomándolo por causativo de egosi).
Olioa ona da erragositzeko eta argitarako.
It Dial 105 (Ur frijietako).
2.
(Sust.).
"Fricasea, erragosia
"
Lar.
Cf. ERRE-EGOSI.