errentero
(V-gip, G-azp; Añ),
errenteru
Ref.:
Etxba Eib;
Elexp Berg;
ZestErret
.
Arrendatario, que toma en alquiler.
"Casero, inquilino"
Añ.
"Colono, aldeano que tiene en arriendo el caserío"
Etxba Eib.
v. errentari.
Balijeetan dirala [ugazabak] sarri errenterubaren pobreziagaz ez daukalako nora urten geijago kargeetako.
JJMg BasEsc 198.
Ugazabarentzat, errenterubarentzat eta lurrentzat onduen da imintia oneek errentan.
Ur Dial 64 (It maister, Dv etxetiar, Ip etxe zañ).
Etxagun Iauna etxean / lenen sortu zana / ta errenteruen usan / aseten eztana.
Azc PB 324.
Orretara aitzen da errenterutik etxaun izatera eltzia.
Kk Ab II 81.
Bosteun errenteru [...] ugazabak etxiak usteko aginduta.
Gerrika 52.
v. tbn.
CatElg 85. VMg 61. AA II 113. fB Ic III 356. Zav Fab RIEV 1907, 91. AB AmaE 225. Akes Ipiñ 31. Erkiag BatB 102. Etxba Ibilt 465.