errukari
1.
(BeraLzM).
Compasivo.
Izan gaitezen danok / oien errukari, / biyotzez eskatuaz / Jaungoiko Jaunari.
Arrantz 90.
2.
Digno de lástima.
Cf. ejs. únicos de errukari en Ur MarIl 31, AB AmaE 340 y Ag Serm 343, frente a numerosos de -arri en estos autores, por lo que se trata probablemente de erratas. v. errukarri.
Eztadin errukaria lurrera eror.
Arti Ipuin 55.
Hala ziharduen gure atsoño errukariak.
Ib. 57.