esan-bide
1.
(H),
esabide.
Motivo de habladuría.
"Sujet à jaserie, médisance, critique"
H.
Cf. esapide. v. esankizun
(II)
, esamesa.
Izan bear dute kongreganteak bizitza garbikoak eta esan-biderik ematen ez dutenak.
Mb (
in
JBDei 1919, 172
).
Esabiderik ez emotearren.
"Quitarse de malas lenguas"
.
Or Tormes 11.
Tolesgabeak izan bear dute, iñori esanbiderik ez emateko.
Ir YKBiz 197n.
2.
Potestad, poder (?).
Erri-maitasun izpi bat dauken guztiak [...] euskerazko ikastolari lagun egin bear deutsoe. [...] Diputado ta kontzejalak euren almen eta esanbidearen bitartez.
Belaus LEItz
110s.
Gure errian bertan erdereak esanbide geiago eukitea, emengo odola dabenaren buru ta biotzak ontzat artu leike?
Ib. 112.