esperantzagabe
1.
(Adj.).
Privado de esperanza, sin esperanza.
Hori da esperantza esperantza gabea, fidantzia erhoa, gaiñez egina, soberaniazkoa.
Ax 150 (V 99).
2.
(Sust.).
Desesperanza.
Eztuzu esperantzarik, [...] bekhaturik egin gabe egoiten zarela, zeure premia eta eskastasuna estal ahal diazaizula Iainkoak. Eta hala zeure esperantza gabearekin egiten duzu bekhatu.
Ax 148 (V 97).
ESPERANTZAGABEKO.
Privado de esperanza.
Orhoit zaitezi sekula, sekula gabeko sekula hartzaz, esperantza gabeko bethiere hartzaz.
Ax 605 (V 389).
Haren pena ez da esperantza gabekoa.
Lap 44 (V 24).