esteku
(SP, Urt IV 198, Ht VocGr 391, Lar Sup, H (L, BN, S)).
Atadura; (fig.) apego, adhesión.
"
Badaki estekuen laxatzen, [il] sait dénouer l'aiguillette"
SP.
"Obstacle"
Ht VocGr.
"Embarazo, trabua, estekua
"
Lar Sup.
"
Esteku se prend pour embarras, empêchement, attache ou attachement qui retient. Mundiaren estekiak (AR). [...] Syn. poxelua, traba, debekua
"
H.
v. esteka,
estekamendu.
Mündü huntako huntarzünendako estekürik bathere ez ükeitia.
CatLan 162.
Debozionerik gabe, eta estekürekin bekatü benialarendako.
Ib. 138.
Mundiaren eta munduko gauzen estekurik gabe bizi tuzu.
AR 334.
Mundiaren zien amoriua eta estekiak uzten tizi.
Ib. 21.