eztainu
1.
(Urt I 476, H, Hb; -añu Sal, R),
estainu (SP; -añu AN-egüés-ilzarb-olza, S; Lcc, Volt 180, Lar, Añ, Gèze, H, Foix),
esteinu (Deen I 291 (steniuba), Ht VocGr (-eñu), H),
estaino (-año Volt 76),
ezteinu (Ae; Arch VocGr, Dv),
eztena
Ref.:
Bon-Ond 138;
VocPir
136;
Lrq;
Lh (estañu)
.
Estaño.
"
Estainuz egina, fait d'étain"
SP.
"
Estainuzkoa, qui est d'étain"
Ib.
"Étain, estañia
"
Foix.
v. burdinxuri.
Beruna eta estañua.
Volt 186.
Esteiñua edo beruna.
He Phil 93 (SP 91 estainu).
Hamabortz azieta xuriak, bi gatz untzi, bat esteñuzkoa <-n-> eta bertzea lurrezkoa.
(1767).
SenperEus
64 (ib. 168 eztaiñuzko).
Beruna, eztañua, kobrea, burnarria.
Izt C 64.
Burdina, beruna, ezteinua.
Dv Num 31, 22 (Ur estañua, Ker eztaiñu, BiblE eztainu; Ol burnitxuri).
Indiano hauk [...] hain ziren bere izaitez idorrak eta gaixtoak, nun eztenazko eta altzeiruzko bihotzak deitzen baitzituzten.
Prop 1880b, 210.
Sartena estañue urtuteko.
Ort Oroig 76.
Eztañuzko txaliñari dirdir zeragionan eguzkiak.
Or Mi 14.
Estañua zuri-biguna da.
GJaur Kimia 164.
Beraunezko sabela [...] estañozko estiak.
Otx 113.
Estañua.
EAEg 14-10-1936, 43.
Tupiki, berun, estaiñu ta abarreria.
Erkiag BatB 133.
v. tbn. Etxeg RIEV 1908, 114 (eztañu). En DFrec hay 3 ejs. de eztainu.
2.
"
Eztainuba, el recipiente con un asa para beber agua"
Iz Als.
Cf. EZTAINU-TXARRO.
EZTAINU-BELAR
(eztañu AN ap. A; Lcq 177, Arzdi PlantR). "Pinillo, cola de caballo" A. "Bugle, plante, eztainu-belhar,
mullixka" T-L. Cf. VocNav: "Estañubelar, eztañubelar: nombre vasco de la hierba llamada equisetum o cola de caballo. [...] Se empleaba, por su dureza, para pulir los utensilios estañados [...] (Isaba)".
EZTAINU-TXARRO.
Nombre de cierto tipo de jarro.
Eztañu-txarrotik igitarien edontziak betetzen.
"La buire"
.
Or Mi 89.