garbo
1.
(Lar, Añ, H).
Garbo, brío.
"1. grâce en la personne, élégance dans les manières et la mise. Indarra dot ta garboa, j'ai la force et la grâce. Syn. liraintasuna. 2. par ext. entrain, vaillance. [...] Gizon errutsu, garbo andikoa, [...] de grand entrain au combat. Syn. oldarra
"
H.
[Duque de Alvak] beldur bage garbo andian gogor egin zielako.
Izt C 307.
Emen ikusiko dek / euskaldun garboa.
Afrika 63.
Au zan korajea eta / gizonen garbua.
JanEd I 18.
Baña, berak ekarren garboari eutsi / ezinda, nekez zailldu egin nintzan zuti.
AB AmaE 229.
(Garbo aundiyarekiñ): Orra, orra, nik esaten nuben kontuba!
Moc Damu 27.
Arri aien pixua / amarna arrua, / biak txit errex jasotzen zuten / zutela garbua.
MendaroTx 391.
Gizona oso umildua da, / juan zaio lengo garbua.
Uzt Sas 234.
2.
Garboso (?).
Beltz gorria kolorez / indarrez garbua / adimentuz argia / auxe da ardua.
JanEd II 10.