garnitu
1.
(Urt II 175, Chaho),
goarnitu (Lar),
guarnitu (SP, Urt II 328, Lar).
Guarnecer, proveer, equipar; adornar.
"Garnir"
SP.
"Guarnecer plazas, vestidos"
Lar.
v. hornitu.
[Gure arima] memoriaz, borondatez, endelguiaz goarnitu.
E 11.
Iainkoak nahi du hek [majistratuak] dirén puisanzaz fornituak eta goarnituak.
Lç
ABC
I 7r.
Zure denda hain ongi garnitua eta probeditua merzeriaz.
Volt 243 (181 goarnitu).
Kapelua garnituak, xapelak, butaniak.
"Bonnets garnis"
.
Ib. 246.
Begi xiloak ditu / izar bigez garnitu.
O Po 32.
Onziak eta lanpak olioz onsa garniturik.
Tt Onsa 72.
[Kuruxe bat] ornatia eta garnitia perlaz.
Tt Arima 121.
Dorre borthitz eta ungi goarnitu bat.
Gç 54.
Serafi eta Serübinez / paradüsia garnitü.
Xarlem 159.
Jentez eta münizionez / beikira garnitürik.
Ib. 984 (v. tbn. 1161).
Mundu au garnitzen da / kalitate oroz / batzu fortunarekin / bertziak maluros.
Bordel 143.
Nola yakitatez garnitu burua.
Gy 134.
Itze-puntez garnitu lepokoa.
Ib. 143.
Delakotz pobretua [...] / ez derauku boltsa utzi garnitua.
Ib. 25.
Buket garnitu bat.
ECocin 8.
Burrastatzen da molde barne handi bat eta pasta horrekin garnitzen.
Ib. 46 (v. tbn. 52).
2.
Guarnecer, proteger.
Tresorak garni Jauna / beharra ükhenen düzü. / Jinkuak lagünzen ezpagütü / [...] galdiak gütüzü.
Xarlem 845.