garnizio
1.
garnizo(i)n,
guarnisoin (SP),
goarnizino,
guarnizino,
garnisone,
garnisu(
-u acentuada y nasal).
Guarnición, tropa.
Garnizoinaren bandako kapitainagana.
"
Garnison"
.
Lç Act 21, 31 (He kohorteko tribunari; v. tbn. 23, 27).
Izigarria gazteluko garnizoin arraniatuaren gisa.
Hm 121.
Iauregi haren barnian balin bada garnisone on bat [...], munizione franko.
Tt Onsa 64.
Nun daukazu Durangoren / goarnizi[n]o eskargea?
BBizk 30.
Erregek gerletan baitu bortzehun milla gizon / leihorrez itsasoz eta hirietan garnizon.
(c. 1689).
BertsZB
137.
Zure garnisua oro / doblatü behar düzü.
Xarlem 843.
Behar tüzü garnisuak / hirietan ezari.
Ib. 38.
Guarniziñora lotuta ekartea.
AB AmaE 268.
2.
goarnizio (Lcc).
"Guarnición o jaez"
Lcc.
Hirur garnizione.
(1770).
SenperEus
168.