garraiatze
karreiatze,
karraitze,
karreate.
Acarreo, transporte.
v. garraio.
Pagatu Ihabeko premuari harrubitik harrien eta haren [haien?] garraiatzearentzat.
(1745).
SenperEus
30.
Zillegi ez diran saldu-erosi, gauzen karraitze, moldanz eta era bereko beste zenbait.
Mb IArg I 117.
Jesü-Krist, khrürütxiaren kharreiatzian imitatü [behar dügü]
.
Mst III tí.
Eta, euskaldunak bizibidea eben lan asko gero jokorako egin dituen lez --estropadak, zugatzak jaurtitea ta abar--, ur karreatea be bardin.
Etxabu Kontu 209.