gertakuntza
1.
(G ap. A
; Lar Sup, Añ; -th- Ht VocGr 428, H).
Suceso, acontecimiento; relato de un suceso.
"Suceso"
, "caso, suceso" Lar Sup.
Nai nuke Jauna enzun ejenplo edo gertakuntza bat.
Mg CC 224.
Gertakunza guziz izugarria!
AA II 195.
Arduraak, pozkarriak, ibilerak eta gertakuntza on guztiak.
Añ
EL2
93.
Leihor huntara zer gerthakuntzak erakartzen zaitu.
Dv Telem 125.
2.
Preparación; preparativo.
Lan aundi ortarako ez gertakuntzarik, ez eretirik, eta bururik ere ez dedalako.
PMuj Y
1934, 167.
Gudari-biltze, lerrokatze ta gertakuntzak oro, aren menpeko tartean egiten baitira.
Amez Hamlet 23.
Ez dago, agian, gure eskuan amaika bideren mugarik, ez gure asmo soilletan gertakuntzen oiñarririk.
(Interpr?).
Erkiag Arran 150.