gertari
1.
(
V, G ap. A Morf 143
).
Suceso, acontecimento.
v. gertaera, gertakari.
Emanik Davidi gertari onen gaztigua.
(1 Par 19, 5).
Ur (
in
BOEg 844 (Ol aien berri adituta
)
).
Alboko kristalerian Gipuzkoaren gertari aundienetako bat jartzea.
Ayerb EEs
1915, 292.
Baztertxu ontan gertari guztiz iakingarria gertatu da.
JBDei 1919, 278.
Antzerki-gertaria Tebeko bakaldun-yauregiaren aurrean yazotzen da.
Zait Sof 159.
Zertako aipatzen dizut, beraz, oinbeste gertari?
Or Aitork 303.
Kontatzera noakizuen gertari au.
NEtx Antz 136.
Jazoera gogor ta gertari gordiñak.
Erkiag Arran 160.
Olerkariak arnasa apaltzen du etxe-gertari xalo batez poema bukatzeko.
Ibiñ
Virgil
42.
Ai, bere
amak be gertari au ikusi al baleu!
Onaind STeresa 40.
Geurok geure begiz ikusi ez genituen gertari eta pertsona ugariren berri sakon zuena.
MEIG VIII 88.
v. tbn. A Itzald II 73. Ldi IL 66. Mde Pr 170. Gazt MusIx 65.
Fenómeno.
Araugaindiko gertari adigaitz zenbait.
Mde Pr 342 (v. tbn. 340).
Uste bageko gertari onen zergatikakoak gizonek bere baitan dituzte.
Zait Plat 83.
Garaun eta bizkarmuinean gertatzen diren gertari ezkutuagoak.
MEIG VI 116.
2.
Ejemplo.
Nai dituzu irakurri gertari edo ejenplotxo batzuek, Bizkaiko amaitu ta Gipuzkoako aitu ba dirana jakiteko?
A Ezale
1899, 11b.