geun
1.
(
V-ple-arr-oroz-och ap. A),
geu (
V-arr ap. A
),
gaun (
V-ple-arr ap. A),
guen (
A, que cita RS
).
Telaraña.
Guenak [<guenac>, tal vez errata por gueunac] sagua askatzen ta eullia oratzen.
RS 298.
Gaur Zearrotzara doanak eztau aurkituko zaar-usaiña ta geuna baiño besterik.
A Ezale
1897, 281b.
Geunetan jausiriko eulijak, zelan mismaua uxatu?
Otx 32.
(V-ger-ple-or ap. A; Lar, H),
geu
(V-ger-arr ap. A). "Floxel, tamo", "pelusa" Lar. "Tamo, que se forma en las junturas de tablas, en los rincones, etc.", "tamo, pelusa, moho" A.
Geuna edo lizuna kendu.
Ezale 1897, 168b.
gau (V-ple ap. A
).
Moho.
2.
(V-ger-oroz; Mg Nom, H),
gerun (V-gip)
Ref.:
A; Garate Cont RIEV 1934, 57; Etxba Eib (geruna).
"Catarata, nube de ojo"
A.
Zure entendimentuaren begiak geun andiarekin illundurik daude.
Mg CC 254 (v. tbn. 161).
Begija badago garbija ta geun baga.
Mg CO 238.
3.
gau.
"La bruma, gaua, a diferencia de gaba, la noche (V-m)" A EY III 254.
4.
"Nata de la leche"
Zubk Ond.