gihartsu
1.
(
G-azp),
ginhartsu (
T-L),
giharretsu,
ginharritsu (
T-L).
Fuerte, musculoso.
"Râblé"
, "musculeux" T-L.
"
Gerri biuna ta beso giyartsuak
"
ZestErret.
Bost gizon giartsu zama aundi banakin bizkar gaiñean mendian gora dijoaz.
Etxde JJ 44.
Urde mehats ginharritsua dute nahi.
Egunaria 13-1-1961 (ap. DRA
).
(Usos figs.).
Bizkaiera giartsu-egokia oi darabil.
Ldi IL 88.
Euzko-jakintzari opa zioten neurrigabeko nekaldia izango al da bai gogo-lantze bidarientzat gidari eta eragille giartsua.
EAEg 18-11-1936, 326.
Prediku ederra, bihotz hunkigarria, eskuara ginarritsu eta loretsu batean aise eta ozenki emana.
Herr 10-9-1959, 4.
Lagunarterako antolaketa zuen bere irakas-gairik beinena ta giartsuena.
Zait Plat 119.
Ez nabil literatura utsa egiten, gai gotor eta giartsu bat azaltzen baizik.
Vill Jaink 11.
Bost neurtitzeko aapaldi onek, "lira"-k alegia, giartsu oi du esakuntza.
Gazt MusIx 65s.
Gizonak du predikatzen mortuetan / ganbelu narruzko hitz giartsua.
Azurm HitzB 42.
(Uso pred.).
Ain xotil eta giartsu kontatzen baizekizkin ipuiñok.
Etxde JJ 96.
2.
(Ref. a la madera). Cf. gihar
(I, 3).
Zura gizen gutxikoa du, giarretsua. Arotzak oso pozik erabiltzen omen dute.
Munita 91.
Lurrera / makurturik / laborarien sustrai / giartsu zorrotza.
Azurm HitzB 66.
3.
(G-to ap. Iz To),
giarratsu.
De mucha carne magra.
Erosi eban asto gaztia, / ogei bat urte ondo betia, / giarratsua, / lukainkarako aukerakua.
BEnb NereA 48.