godoetar.
Godo.
v. godo.
Denbora batez izandu da España Afrikako kartagindarren erreinua, [...] gero godotarrena, gero mairuena.
Mb IArg I 342.
Errodrigo, godotar errege azkenak.
Gazt MusIx 66.
Baiña zu, godotar Kijote, Dulzineagatik / izendun zera mundua daneiño.
Berron Kijote 29.
v. tbn. Ag Kr 16. Zink Crit 66.
Billatu nuen, bada, altare bat ia godoetarren gisakoa [='de estilo gótico']. Ag EE 1895b, 74. Godotarren erako elizatxoa. Ag Serm 585.