gogaldi
1.
(
V-ple-arr-oroz-m ap. A).
"Humor. Gogaldi oneko bat
"
A.
Neure gogaldi edo umorea mingoztu barik.
Ezale 1897, 2.
(ap. DRA; la ref. es incorrecta)
Dana dala, gogaldi txarreko nenbillen.
A Txirrist 118.
Olakoxe gogaldi illunekoa izan oi da sarri.
Echta Jos 319.
Beti aldarte oneko, beti gogaldi alaiz ikusten nuen.
A EEs
1916, 306.
Amaika gixon gogaldi ederreko jaio ta bixi ixan zan lenagoko Bilbaon.
Kk Ab I 121.
Lanean lagunak gogaldi txarra kentzen dik.
Or Mi 18.
Gogaldi on bat igaroagaz / ezautuko dogu alkar.Enb 193.
2.
Pensamiento.
Bere lagunaren gogaldirik ezkutuenak ere ongi ezagunak zituan-ta.
Berron Kijote 158 (v. tbn. 160).