gogodun
1.
(Lar, Añ).
(El) que tiene ganas, voluntad.
"Ganoso"
Lar, Añ.
Baina gogodunek gauza bat bederen eska diezaiokete "euskara lantzen" ari diren gogogabeei: bakea.
MIH 208.
2.
(El) que tiene espíritu, alma; espiritual.
Gauza guztiak gogodunak zirala uste zuten.
JMB ELG 103.
Artatik egin zitula Iainkoak zeru-lurrak, ots, sorkari gogoduna ta mukuluduna.
Or Aitork 362.