goraltxatu
1.
(
Dv),
gora altxatu.
Alabar.
Cf. AA III 405: Ainbeste laudatzen eta aiñ gora altxatzen duana.
Hori duk ene aitaren Iainkoa, hori gora altxatuko diat.
Urt Ex 15, 2 (Ur, Ker goratu, Dv goretsi).
Laidostatua izaiteko orde, izanen dela goraltxatua.
Laph 114.
Jainkoaren loria eta arimen ona goraltxatze horrek behar dituela ekharri.
Ib. 114.
Bai eta gorets eta goraltxa beti [Jainkoa]
.
Iratz 180.
Homenajear.
Lizardi Tolosan eta Basarri Zarautzen goraltxatu dituzte.
Othoizlari 1961, 370.
2.
Elevar.
Berrogoi-ta zazpi urthez [gure xantreak] edertu eta goraltxatu ditu gure elizako zeremoniak.
Herr 3-9-1959, 3.