gozakari
(Dv→A).
Consuelo, alivio.
"(Subst.), calmant, adoucissant; consolation"
Dv.
Zerua galdu bethikoz, eta zer estantetan nintake? Zer! ez gozakari, ez esperantzarik gabe!
Dv LEd 134 (Cb Eg II 72 konsuelo; v tbn. 116, 126 y 176).
Ukho egiten diotet ohore, atsegin eta lurreko gozakariei.
Ib. 97.
Dabitek igorri zuen beraz bere serbitzariez gozakari emaitera Hanoni aitaren heriotzeaz.
Dv 2 Sam 10, 2 (v. tbn. 1 Cor 16, 18).