grinatsu
1.
(
SP (sin trad.),
Urt,
Dv→A).
Inquieto, preocupado; ansioso.
"Anxius, griñátsua, grinaz bethea
"
Urt II 158.
"Soucieux, plein de sollicitude"
Dv.
"Afanoso"
A.
Alhargun errumez, grinatsu, koleratsu, burugogor [...] eta ezin pairatuzko bat.
SP Phil 179.
Eztela hulako erregelen gainean, ez thematsu ez grinatsu izan behar.
Dh 47 (v. tbn. 62).
[Remirok] grinatsu utzi eskal-herri / [...] toki sainduen kharrak bihotza errerik.
Hb Esk 66.
Larrua zertaz estaliko duzuen ez izan grinatsu.
Dv Mt 6, 25 (He ez duzuela griñarik; Lç eztuzuen artharik).
[Etxeen egileak] iraupenaz grinatsu zitazken.
JE Ber 78.
Aundikirik bat bere ez [...]. Aberatsik ez da urretan bere. Beartsuen batzarra da, ez-eukien billera griñatsua.
Erkiag BatB 145.
Pantxok, hastetik buru, boza grinatsu, minbera du.
Larz Iru 78.
Inquietante, preocupante.
Datuetan, kartetan eta bertze iokotan [...]. Othe da lan grinatsuagorik, tristeagorik?
"Plus chagrine"
.
SP Phil 426 (He 430 gogoetatsu).
Begiratu behar gare [...] desplazer grinatsurik, garratzik [...] eta kolerazkorik hartzetik.
Ib. 236.
2.
(-iña- Lar).Apasionado.
"Propenso"
Lar.
Aragi-griñak ase naiago ditu. Askoz ere griñatsuago baita [mutilla]
.
MAtx Gazt 31 (v. tbn. 60).
Bere izakeraren alde burrukalari ta griñatsu onek.
Gazt MusIx 60.
Bere sentiberatasun grinatsu eta sutsuak eskandaloa sortzeraino eraman zuen.
PPer Harrip 99.