gurpegi
Etim. De gurd(i)-begi .
Onom.:
Domicu Macua de Gurpegi. (1243) Arzam 268.
En Gurpegui. (1280) Ib. 268.
1.
(Aq (G)→A).
"Agujeros en las ruedas del carro"
Aq 624.
2.
"Cubo, pieza central de una rueda"
A DBols.
"Gurpilen erdialdeko pieza, ardatzak zeharkatzen duena"
ZestErret
.
[Gurpilen] ardatzak, uztaiak, orrailak eta gurpegiak ere brontzezkoak ziren denak.
Bibl 3 Reg 7, 33 (Dv, Ol, buhuin, Ker ardatz-begi
).