gurpildun
1.
gurpiladun,
burpildun (V-gip ap. Etxba Eib
).
(Lo) que tiene ruedas.
"
Narrian ondoren izan zan ibillgarri burpillduna
"
Etxba Eib.
Ibaiz, gurpildun lurrinontzian (baporean) ibili nintzanean.
A Ardi 2.
Oietik gurpilla-dun exer-toki batera, ontan egualdi ona bazan baratzara aize pixka bat ar zezan, ta ezer-tokitik oiera.
AZavala ( in
Goñi 15
).
Anaia, burpildun silla baten, ikusi eziñaren eta abarren penaz, negar egiten eban gizarajuak.
Gerrika 285.
2.
(Tras numeral).
Bi kurpildun berebillak emateko aginduaz.
"Entrega de motocicletas"
.
EAEg
11-11-1936, 268.