hidalgo
1.
(Lcc, SP),
iralgo,
idalgu .
(Sust. y adj.).
Hidalgo.
"
Hidalgoa, (O) bilaun eta ez xoil aitoren seme eztena, baina bien artekoa, qui n'est ni vilain ni gentilhomme"
SP.
AxN explica aitonen semeak (417), por hidalgoak.
Kapare da bilaun eztena [...] Españan hidalgoa den bezala.
O Pr 367.
Ze ezteila izan inorbere atrebiduba da adelantauba elejitzera Alkaterik [...] ezpada persona onrauba, idalgua, aberatsa da erraizak daukazana.
OrdEib
731.
Persona pobrea [...] aita iralgoaren alaba.
DonGut
113.
Geiago estimatu baizue humileki kontatzea ezi ez idalgoen patioak paseatzea.
LarraSerm 60.
Ez dau geure erri idalgubeetan inos oinik geratu.
fB Ic I IV.
2.
Genealogía, linaje.
Ez datxeizten elhe zaharrei eta zedarririk gabeko hidalgoei.
"Genealogiis interminatis"
.
He 1 Tim 1, 4 (Dv iraulgi
).
Idalgotan sartu gabe [...] / gure osebak direla edo gure kusiak [...].
'Sans entrer dans les préséances'
.
Monho 60.