hilgile
1.
(ilgille V-arr ap. EI
56
) .
(Sust.).
Matador, asesino.
Barrabas, lapur gaisto, gizon ilgillea.
Mb OtGai II 348.
[Demonioa izan da] arimeen eralla ta ilgillia.
Ur MarIl 53.
2.
(Adj.).
Mortal, mortífero.
v. hilgarri.
Beneno ilgile edo mortalez beterik.
Astar II 109.
Suge txit malmutsaren astruzia ilgillakin.
Ur BulaG 552 (BulaV 23 ilgillakaz).
BEKATU HILGILE.
v. bekatu.