I .
(Adj.).
1.
(
SP→A,
Ht VocGr 387,
Dv,
H).
"Mortel, sujet à la mort"
SP.
"
Hilkizun gare guziak, nous sommes tous mortels"
Dv.
"Mortal, que puede morir"
A.
v. hilgarri
(I, 2),
hilkor.
Erran nahi du mortal eginen zela, hilkizun izanen zela.
Ax 72 (V 48; Añ GGero 60 ilkizun).
Gorputz hilkizuna.
SP Imit III 51, 1 (Ch, Mst hilkor).
Bizitze hilkizun hunetako.
SP Phil 478 (He 484 hillkor).
Garbituko bide du gure konszientzia obra hilkizunetarik, zerbitza dezagun gatik Jainko bizia.
He He 9, 14 (Lç, Dv hiletarik
).
Ziñeskintzak darakusgu / laster ilkizun gerala.
Bera Euzkadi
18 (1912) 472 (ap. DRA
).
Oro hilkizun dira, polit eta ezti direnak oro; nesken irriak, haurtxoen irriak [...].
Mde Pr 144.
Garbituko bide du gure konszientzia obra hilkizunetarik.He He 9, 14 (Dv eginkari hiletarik).
Mortal (como equivalente de 'persona').
[Herioaren] danza hura hilkizunen egiazko pasatienpoa da.
SP 374 (He 377 gizonaren).
2.
Mortal, mortífero.
v. hilgarri.
Pozoin hilkizun batez bethea da.
TB Iac 3, 8 (Lç pozoin mortal, He, Dv, IBk, IBe pozoi(n) hilgarri
).