hiragundu
1.
(SP),
hiragun .
(Aux. trans. e intrans.).
Aborrecer, despreciar; resultar aborrecible.
Es probable que hiragun sea adj., de donde part. hiragundu.
Menospreziatu ukhan dute haren legea, eta hura hiragundurik gogongaraitik hari iarreiki irudi egin ukhan dute.
Lç
Adv
** 2r.
Bere desobedienziaren kausaz hiragun zekion eta abominazionetan eta begitan har zezan.
Ib. * 8v.
Hire hitz sainduagatik gaitzetsi, hiragun eta persekutatu dirén gaixoak.
Lç
ABC
B, 6r.
2.
(
O-SP,
SP,
A),
hiagundu (
S(Alth)
ap. Lh
).
"Sevrer un enfant"
O-SP 229.
"Sevrer les veaux"
Lh.
Lau hilabetetarat heltürik direnian [axuriak], egoskaldiak hertü behar zaitze hiagüntzeko.
D. Béhéty GH
1931, 453.
"
Hiraguntü (S-saug), abandonner son agneau (brebis)"
Lh.