hirritu
1.
(SP (i-), Chaho, VocBN
→A, H),
herritu (Chaho).
Incitación.
"
Irritu lizuna
"
SP.
"Agacerie"
VocBN
.
Begiratzen gitü Demoniuan hirritietarik.
CatLan 29.
Gure pasionek bekatu eiteko emaiten tuzten hirritien hiltzeko.
AR 74.
Haragiaren hirritia.
Ib. 405.
2.
herritu.
Molestia, irritación.
Ago ixilik, ehakidala mintza; enitzaik behatüren zer nahi herritü egin dizadaian.
Ip Imit III 6, 6 (Mst stürlünkü).