hisiti
(O-SP 229→SP, A, Urt II 168, Lar),
hisiati (Dv→A).
Obstinado, testarudo, pertinaz.
"
Hisiati, hisitiar (Lg), qui s'obstine, s'acharne, se passionne"
Dv (Azkue, que lo toma de éste, atribuye hisiati erróneamente a Larreguy).
Oiarzuar hisitia, buru gogorra.
Lar ( in
Mb IArg II 366
).
Bazuen alaba bat Birjiniaren iloben adinekoa, bainan ezin gehiago bihurria ta hisitia.
Birjin 583.
Izan gaiten beraz leial eta arthatsu gure debozionezko egintzetan, ez ordean hisiti ta thematsu.
Dh 47.
Kopetaz kopeta zubian yarriak / gure andere hisitiak.
Gy 185.