histatu
1.
(AN-erro, Ae; Aq 601, Dv),
ixtatu,
iztatu (Dv)
Ref.:
A;
A Aezk 294
.
Brillar.
Ezen berze zuhurtziek / ziaraunstek mundura, / bañan hunek zeru izar / ederrez histatura.
EZ
Eliç
82s.
Aizkorek eta dardoek istatzen dute.
(AN-erro).
Orreaga
91.
(tbn. 99 (Ae); 43 (G-nav) iztatzen; Camp diztiyatzen, Dv distiratzen, Iza tximizten, Ip distiatzen)
Bere aurpegi zurbil-gorria / euzki bezala istatzen du [sic]
.
TP EuskOl
1931, 68.
Ala arkitu zun animak zer argiz istatua zan.
Or Aitork 176.
2.
Reflejar.
v. islatu.
Ondar zurizko dunak eguzkia istatzen zuten iñor itxutu bearrez.
Etxde Itxas 232.