hizkatu
1.
Charlar, conversar.
Emazte edo neskato baten beharrietara hitzkatzera, solhastatzera, legezko ezkontzan sartzeko borondaterik gabe.
SP Phil 303.
Badirudit minzatzeko / eztudala mihirik, / zeren hekin hizkatzeko / ezpaitnuen nahirik.
Harb (ed. 1690) 199.
Hekiekin hizkatzen da eta hekiekin jaten ere du [Jesusek]
.
Lap 301s (V 138).
2.
(
L-ain; SP, VocBN, Gèze, Dv; itz- B, S; VocB
)
Ref.:
A;
Lrq (hitz)
.
Discutir, disputar.
Zeren gainean hizkatu izan zarete bidean elkharrekin?
HeH Mc 9, 32 (Lç, Dv iharduki, He minzo, Ker jardun, IBk, IBe eztabaida izan
).
Izkiribuz edo mihiz erraitera, pheredikatzera, hizkatzera, gudukatzera atrebi ditian.
Ip BulaS 5.
Samurtzeraino hizkatzen dire.
Laph 30.
Frantsesez algarrekin hizkatu ginen gizon hura.
JE Ber 70.
Gogortsu izkatu dira.
Or Eus 28.
Artzaiekin izkatu ziran.
Ol Gen 26, 20 (Bibl hizkatu; Urt iharduki).
Kosk hola hizkaturik borthizki, / Nor bere bideari baitziren jarraiki.
Leon GH
1953, 199.
Ez badira egundaino hizkatu ere eta are gutiago joka artzerat menturatu.
JEtchep 46.
v. tbn. Arch Fab 153. Ardoy SFran 126.
(Aux. trans.).
Bidean zer izkatzen zenuten?
Ol Mc 9, 33 (v. supra).
"(L-ain, BN, S, R), enfriarse en la amistad"
A.