jorratzaile
1.
(Urt, Lar, Añ, Lecl (y-), Dv, H),
jorrazale (S ap. Lrq
),
jorratzale.
Escardador.
"Arator, [...] jorratzaillea, haintzurtzaillea, jorran hari déna
"
Urt II 235.
"Ouvrier qui bine par métier"
Lrq.
v. jorrale, jorrari.
Arbi-jorratzale multzo bat.
Barb Sup 46.
Arthua hasi orduko, azkona jorratzailia baino usiago ildo artean iragaiten da.
GaztAlm 1934, 50.
(ap. DRA)
2.
(Lh),
jorraitzaile (T-L),
jorraizale (T-L, s.v. critique
).
Crítico.
"Débineur, débineuse"
Lh.
"Bêcheur"
T-L.
Beraz, jorratzaileak ukan ditu [Khrouchtchev-ek], akort ez zirenak.
Herr 10-11-1960, 1.