ho
1.
(Urt Gram 414).
(Exclam. de sorpresa; se emplea tbn. como muletilla al comienzo de una frase).
v.
bueno, bon.
Ho, ho! noizdanik tapizatzen duzue sukhaldea bankako billetekin?
Hb Egia 20.
Ho, ho! Gaiza goratik hartzen duk.
Mde Pr 48.
Ho, ho, ho!... Nik, zer behar zioiat erran?
Larz Iru 88.
--Zer lanetarik bizi da? --Ho! Ahal duen bezala!
Ib. 104.
2.
+
o
(BN-baig ap. A Morf),
hoo.
(Interj. para llamar la atención).
"Al entrar en una casa"
A Morf 729.
"
O mutil [...] ator geugana
"
Ib.
430.
Manuel? Ho! Manuel? Ez nauk aditzen, Manuel?
Elzb PAd 41.
Ho, adixkidea, norat zoazi zure ustez?
Barb Sup 15.
Errak, to, hi, gizona! Hoo!
Ib. 168.