sororatu
1.
sogoratu .
(Aux. trans.).
Llevar al labrantío.
Sonatua izandu zan txondor ura; atera ziran bere erretratuak eta saldurik auek, eta txondorra sogoraturik, aberastu zan Sakuto.
Ezale 1898, 152a.
2.
soloratu.
(Aux. intrans.). Entrar en un labrantío.
Ez ete dakizue bein ardi bat solora sartuezkero besteak gedarrez eta larri be larri egoten diriana, eurak be soloratu arte?
Larrak EG
1958, 263.