taulatu
1.
(S ap. Lrq
; Dv, H),
tablatu.
Tablear.
"Scier du bois en planches"
Dv.
Batzu arbola mozten ari gituk, bertzeak heien eremaiten segerialat. Segerian ere baituk, nausiarekin, guk ekarriak lantzen dituztenak eta taulatzen.
JE Bur 114.
2.
"Planchéier, devenir dur et compact, en parlant du sol"
Dv.
(Hablando de haces de helechos).
Han berean idortuz karta bezala taulaturik jarriko zen espala eta handik arbarat biltzeko errexa.
Larre ArtzainE 60.
3.
(Sust.).Tablado.
Etzauntza gogorra, askotan taulatu hutsa edo harrokak.
Dh 172.