tikili-takala
1.
(V, AN, BN)
Ref.:
A;
A Morf 598
.
"(AN, BN), onomat. de la dificultad de andar"
A.
2.
"(B), onomat. de hablar con torpeza o repitiendo muchas palabras"
A.
Tikili-takala itz batzuek esaten asia zan, aitak, goiz batean, bere belaun-gañetan artu ta esan zionean.
Loidi Egan
1957 (3-4), 166.
3.
"Ardiek oinez ibiltzean ateratzen duten etengabeko hotsa adierazten dute. Hanizatea tikili-takala hotsa; tikili-takala, bee! eta boo!
"
ZestErret.