(
T-L).
(Persona) con título de nobleza.
"Attitré"
, "titré" T-L.
Nobera tituludunaren menbean yarri ezkero.
Or Tormes 95.
Indar-lan seiñaleak [...] eragozpen izan dituzte tituludun-gizon izateko.
Alt LB 114.
Bi itz auen [Sechem-Shet] alkartasunak tituludunaren nortasuna adierazten digu.
Etxde Egan
1961 (1-3), 79.
Tituludun aundiki prestuek egiñak.
Berron Kijote 19.
Titulado, que tiene título de estudios.
Ortik onerakoa / da Pello parea, / fraile t'abadea, / tituluduna eta / titulu gabea.
Zendoia 110.