totxo
1.
(V-arr-m ap. A; Lar),
totxu.
"Masa informe, que saliendo de la fragua se amolda la primera vez"
Lar (s.v. tocho).
"Para anclas menores y anclotes bastan las tiraderas, en que pueden hacerse tochos correspondientes"
Lar Cor 66.
"Una de las dos mitades en que se divide la goa o masa de hierro fundido. La que lleva consigo un pedazo que luego le sirve de mango (el atal) se llama txongot, y la que no lo lleva totxo. [...] Totxoa
baiño lodiago dago (V-m), está más gordo que la goa"
A.
"Lingote, mitad de la goa que queda sin el mango"
Zubiau Burd.
Txatarraak, totxuba, galdabatekuak.
Mg PAb 135 (en una lista de aparatos y piezas de ferrería).
Totxoak deitzen zioten berotzen zituzten burni puskei.
BBarand 173.
v. tbn. Garayalde Elezar 77.
2.
(V-gip ap. SM EiTec2
).
"Lingote. [...]
Totxua, forjatzeko laban goritzen jiarduk
"
SM EiTec2 131.
Zillarra, urre-totxoa.
Ol Ios 7, 24 (BiblE urre- puska).