trabagarri
1.
(L ap. A
; SP, H) .
(Sust.).
Impedimento, estorbo, obstáculo.
"
Trabagarri bat, un détourbier [?]"
SP.
"Qui sert à entraver, au propre et au figuré"
H.
v. traba.
Liburu Sainduen irakurtzean, maiz trabagarri dugu izpiritu kuriosegia.
Dv Imit I 5, 2.
Euskalkiren bat, aski landua bera, besteak baino behartsuago eta errumesago gertatzea, adimenduaren trabagarri, ez laguntzaile?
MIH 386.
Izatekotan ere eragozpide baitituzte eta bere pauso arinen trabagarri.
MEIG IV 75.
2.
(Adj.).
Obstaculizador.
Euskaldun garbia izatea ez zitzaion izan gure arteko zenbait gurasok beren seme-alabentzat beldur duten bezain trabagarri.
MIH 259s.