trist-trast
1.
(Onomat. del sonido producido al cortar).
Guraiza zorrotzez, trist, trast, moztu zizkion goi-ezpañeko bizarrak.
Ag G 118.
2.
Voleo, santiamén.
Nik pentsatzen detana, oietako zuaitz batzuek Urbian baleude beren txabolak artzaiak trist-trast batean egiteko.
EgutAr 11-8-1959 (ap. DRA
).