ttakala
ttakol (B ap. Izeta BHizt2
),
takil (Vc ap. A).
"Persona floja, desidiosa, abandonada"
A.
"Dícese de la persona de poco fundamento. Au mutiko ttakola. Ttakola ta ergela
"
Izeta BHizt2. v. tankar, 1 txakil.
.
Postan egun oroz entzuten diren kantari ttakala batzu garimaka, soñu perreka batekin.
Herr 15-9-1966, 2.