ttau
1.
(AN-gip ap. A
),
ttauttau (G-to ap. A
).
"Gorrión pequeño de monte"
A.
v. 1 txau.
2.
"(AN-gip), silbido que producen los niños con instrumentos hechos de paja"
A.
3.
ttauttau (G-to ap. A
).
"Instrumento rústico que hacen los niños"
A.
4.
Onomat. de ladrido.
Eta txakurra ere asi omen zan ttau eta ttau, ixiltzeko asmorik gabe.
Insausti 153.