urlain
1.
(V-ger ap. A
),
urliain (V-m ap. A
).
Fulano.
v. ulain, urlia.
Zure senarra (edo emaztia) urlijainagaz egon zan atzo.
fB Ic II 211.
Zu gaiti urlijainak au zinuan.
Ib. 211.
2.
urlein (V-ger).
"
Urleiñ lekuten, en determinado sitio"
Ort Voc.
Belentzik esan dauela zelan urleiñ lekuten Guardak berak esan dauen eurek desgustue naikue dakoiela alabiegaz.
Ort Oroig 41.