urlizia
1.
(V ap. A
; Aq (G), Añ (V), H (V)),
urlizea (V ap. A
←
Añ (V)
),
urlezia (V ap. A
; Añ (V))
Mengano, zutano (empleado siempre después de urlia). "Fulano y zutano, urlia ta urlizia (G)" Aq 157. "Zutano" Añ. "Zutano, urlizia" Ib. (s.v. fulano). "Fulano" Ib. (s.v. zutano). "Fulano" A. v. 1 sandia.
Bearbada urlia arako bekatu lotsagarrizkoan jausiko etzan [...]. Menturaz urlizia ilgo ez eben.
Añ
MisE
4.
Neure iritzijan urlijak edo urlizijak izan biar eban lapurreta au egin eustana.
Astar II 177.
Urlia edo urliziari egun-onak ematea.
Ag G 348.
2.
(Ante sust.).
Tal, tal otro.
Urlija neskatila urlizija mutilegaz dabilela.
Astar II 191.