urmindun
(V?, G? ap. A, que cita a Astar; L ap. Lh; Izt 59v),
umindun (H).
Hidrópico.
Orra nun ifinten jakan bere aurrian urmindun edo hidropiku bat.
Astar I app., LI.
Urmindunari edozein janari ur sortzen zaionez.
A Ardi 97.
Josu-kistok [...] gexo urmindunari eskua artu, osatu ta bialdu eban.
JZ 1921, 26.
Eta gizon urmindun bat zegoen haren aurrean.
IBe Lc 14, 2 (TB ugeri
).